ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از روش icd

در سال های اخیر بیابان زایی به صور مختلف مورد بحث و گفت وگوی مجامع و محافل علمی، در سطح جهانی، منطقه ای و ملی بوده و برای کنترل آن فعالیت های وسیعی صورت گرفته است. مبارزه با بیابان زایی و مقابله با آثار نابهنجار آن برای جامعه جهانی اجتناب ناپذیر است، زیرا اگر پدیده بیابان زایی در بخشی از جهان رخ دهد، پیامدهای آن تمام ساکنان کره زمین را به نحوی در معرض خطر قرار می دهد. بی شک شناسایی مناطق حساس برای پیشگیری یا دوری جستن از خسارات ناشی از بیابان زایی را می توان به عنوان گام نخست برای مبارزه با این پدیده دانست. روش های متعددی برای شناسایی مناطق حساس و تهیه نقشه خطر بیابان زایی وجود دارد که از میان آنها روش icd انتخاب و بر اساس آن نقشه وضعیت فعلی بیابان زایی برای دشت سیستان با وسعت حدود 838100 هکتار تهیه شد. تعیین نوع محیط بیابانی، عامل بیابان زایی، نوع فرایند، معیارها و شاخص های غالب و کلاس شدت بیابان زایی اراضی حوزه دشت سیستان دستاوردهای این پایان نامه است. نتایج این ارزیابی نشان می دهد که بیابان زایی یا تخریب منابع با شدت زیاد در منطقه به وقوع پیوسته و روند آن رو به گسترش است. از دیگر نتایج به دست آمده این پایان نامه حدود 39/13 درصد حوزه دارای شدت بیابان زایی متوسط، حدود 80/10 درصد بیابان زایی زیاد و حدود 81/75 بیابان زایی شدید (اوج) است. مهمترین عوامل موثر در بیابان زایی محدوده مطالعاتی ژئومورفولوژی (عامل محیطی) و مدیریت غلط منابع آب (عامل انسانی) است.